ਬਿੰਨੀ ਬਰਨਾਲਵੀ

gzl

 

ibMnI brnwlvI

hY mu`TI ijMny isr ivc ikMnw ku`J BirAw[

ilK id`qw kI? qy kI sI mYˆ piVAw[

jIhdw sI ksUr auh qwˆ bc ky inkl igAw,

lwigEˆ guzrdw bydoSw igAw PiVAw[

swfy Bwxy qUM qwˆ k`K dw vI bMdw nhIˆ,

mwaUˆt AYvrYst qy byS`k hovyˆ ciVAw[

Eey m`q QofI ik`Qy geI? bu`q pUjI jwny Eˆ,

AYdUM cMgw auhnUM pUjo jIhny iehnMU GiVAw[

jdoˆ q`k ijauˆdw sI slwm duAw vI kIqI nw,

mrny dy ip`Coˆ sB bVw gm BirAw[

Bwrq mhwn Q`ly Aw igAw s`qvyˆ sQwn qy,

h`QIˆ Koj hiQAwr dr qbwhI dy jw KiVAw[

l`K lwhnqwˆ qyry qy qyrI soc au`qy brnwlvI,

A`KIˆ dyKky vI fu`bdy nUM jy mUMh pwsy kirAw[

ibMnI brnwlvI 92565-03276

ਅਕਸ ਮਹਿਰਾਜ

ਜਿਕਰ

ਅਕਸ ਮਹਿਰਾਜ

ਗੀਤ ਬਣਕੇ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਏਦਾਂ ਘੁਲ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ

ਕਿ ਆਖਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਮੂਹੋਂ ਗੁਨਗੁਨਾਵਾਂ ਮੈਂ

ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਮਰਿਆ ਸੁਪਨਾ ਉਸ ਦਿਨ ਅਮਰ ਹੋਵੇਗਾ

ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜਰ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ

ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਤੇਰੇ ਹਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਟਪਕਦੇ ਹੰਝੂ

ਕਿਤੇ ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਲਈ ਤਰਸ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ

ਆਵਾਜ਼ ਤੇਰੀ, ਅਲਫਾਜ਼ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜਿਕਰ ਚੱਲੇ 'ਅਕਸ' ਦਾ

ਚੀਰ ਕੇ ਹਰ ਸਖਸ਼ ਦੀ ਹਿਕੜੀ ਠਹਿਰ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ .....

ਅਕਸ ਮਹਿਰਾਜ

ਮਨੀ ਮਹਿਰਾਜ

ਲੋਕ

ਮਨੀ ਮਹਿਰਾਜ

ਗੱਲ ਕੋਈ ਆਪੇ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ

ਗੱਲ ਤਾਂ ਬਣਾਉਦੇ ਨੇ ਲੋਕ

ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਨੂੰ

ਰਬੜ ਵਾਂਗ ਵਧਾਉਦੇ ਨੇ ਲੋਕ

ਚੁਗਲੀ ਕਰਨ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਰੀਤ ਹੈ

ਇੱਕ ਕੰਨ ਤੋਂ ਹਜਾਰਾਂ ਕੰਨੀਂ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕ

ਜੇ ਕੋਈ ਜਿੰਦਗੀ ਚ' ਕੁਝ ਬਣਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਵੇ

ਉਸਦਾ ਹੱਸ ਕੇ ਮਜਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕ

ਦੱਸ ਮੇਰੇ ਰੱਬਾ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ ਲੋਕ

ਪਤਾ ਨੀ ਰੱਬਾ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ ਲੋਕ.....

ਮਨੀ ਮਹਿਰਾਜ

ਮੰਨਾ ਬਰਾੜ

ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ਼ ਚ'

ਮੰਨਾ ਬਰਾੜ

ਨਾ ਕੋਈ ਮੇਰਾ ਏ , ਨਾ ਮੈਂ ਕਿਸ ਦਾ ਹਾਂ

ਆਪਣੇ ਹੀ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਨ ਰਾਤ ਪਿਸਦਾ ਹਾਂ

ਦਿਲ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਨਾਲ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਪੇੜਾਂ ਤੇ

ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੈਂ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ

ਨਾ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝੇ , ਨਾ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣੇ

ਨਾ ਕੋਈ ਮੇਰੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਦਾ ਆਲਮ ਪਹਿਚਾਣੇ

ਮੈਂ ਰੱਬੋਂ ਮਾਰਾ ਹਾਂ , ਕੋਈ ਟੁਟਦਾ ਤਾਰਾ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਰੋਹੀ ਵਿਚਲਾ ਪੱਥਰ ਜੋ ਬੇ-ਸਹਾਰਾ ਹਾਂ

ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਚਾਹਿਆ ਹੈ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਤੂੰ ਹੀ ਨਾ ਮਿਲ ਪਾਇਆ

ਹੋਰ ਕੀ ਪਾਇਆ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਜੇ ਆਪਣਾ ਪਿਆਰ ਨਾ ਪਾਇਆ

ਜੇ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਮੇਰੀ ਜਾਂ ਤੋਂ ਵਧਕੇ

ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸੌਖਾ ਕਰ ਜਾਵਾਂ

ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ਼ ਚ' ਤੇਰੇ "ਮੰਨੇ" ਨੇ

ਨੀ ਜੋਵਣ ਰੁੱਤੇ ਮਰ ਜਾਣਾ ...........

ਮੰਨਾ ਬਰਾੜ

ਗੁਰਜੀਤ ਜਟਾਣਾ

ਪੋਚੇ

ਗੁਰਜੀਤ ਜਟਾਣਾ

ਮੈਂ ਓਹਨਾ ਘਰਾਂ ਚੋਂ ਨਹੀਂ

ਜਿਥੇ ਲਗਦੇ ਨੇ ਨਿੱਤ

ਸਰਫ ਦੇ ਪੋਚੇ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਘਰਾਂ ਚੋਂ ਆਂ

ਜਿੱਥੇ ਸੁਆਣੀਆਂ

ਤਿੱਥ – ਤਿਓਹਾਰ ਤੇ ਹੀ ਦੇਣ ਤਲੀ .

*******************

ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਤੇ ਦੀਵੇ

ਰੱਬ ਜਰੇ-ਜਰੇ ਵਿੱਚ

ਮੈਂ ਵੀ

ਤੇ ਮੰਨਦਾ ਤੂੰ ਵੀ

ਕਿਉਂ ਪੁਜੀਏ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ

ਕਿਉਂ ਬਾਲੀਏ ਫਿਰ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਤੇ ਦੀਵੇ .

ਗੁਰਜੀਤ ਜਟਾਣਾ

ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ

ਗ਼ਿਲਾ ਨਾ ਕਰ..!

ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ

ਨਾ ਉਲਾਂਭਾ ਦੇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ!
ਗ਼ਿਲਾ ਨਾ ਕਰ,
ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਾ ਦਿਖਾ,
ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕੁਛ ਦੱਸਦੇ ਨਹੀਂ!
ਕਿਉਂਕਿ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਕੀ ਹੈ ਤੂੰ…?
ਓਹਲੇ ਰੱਖਣੇ,
ਨਿੱਕੀ-ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਲਕੋਣੀਂ,
ਰੱਖਣੇ ਪਰਦੇ ਅਤੇ ਛੁਪਾਉਣੀਆਂ ਗੋਝਾਂ!
'ਆਪਣਿਆਂ' ਦੀ ਫ਼ੋਕੀ ਉਸਤਿਤ

ਤੇ 'ਦੂਜਿਆਂ' ਦੇ ਕਰਨੇ 'ਭਰਾੜ੍ਹ'!
ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਕਿਤਾਬ ਵਾਂਗ ਵਿਚਰਨ ਦੀ ਤਾਂ ਤੂੰ,
ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ਼ ਬਾਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾਈ!
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ 'ਇਨਸਾਨ' ਸਮਝਣਾ ਤਾਂ
ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ!
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦਾ ਦਾਇਰਾ
ਤੂੰ ਆਪਣੇ 'ਇੱਕ' ਫ਼ਿਰਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਿਐ!
….
ਤੂੰ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਐ
ਮਨ ਵਿਚ ਰੱਖਣੀ ਬੇਈਮਾਨੀ
'ਦੂਜਿਆਂ' ਨਾਲ਼ ਕਰਨੀਂ ਈਰਖ਼ਾ,
ਸਿੰਗ ਨਾਲ਼ ਦੋਸਤੀ
ਤੇ ਪੂਛ ਨਾਲ਼ ਕਮਾਉਣਾਂ ਵੈਰ!
'ਸਾਂਝੀਵਾਲ਼ਤਾ' ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਤਾਂ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ!
ਕਿੱਕਰ ਬੀਜ਼ ਕੇ
ਦਾਖਾਂ ਦੀ ਝਾਕ ਨਾ ਕਰ!!
ਇੱਕ ਦਿਨ 'ਉਹ' ਆਊਗਾ,
ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ਼ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਤੈਥੋਂ
ਦੰਦਾ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖੁੱਲ੍ਹਣੀਆਂ!
ਕਿਉਂਕਿ ਉਦੋਂ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ,
ਤੇਰੇ 'ਜ਼ਹਿਰੀ ਦੰਦ' ਨਿਕਲ਼ ਚੁੱਕੇ ਹੋਣਗੇ!
…ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ ਤੈਨੂੰ ਵੀ,
'ਭੂਆ' ਤੇ 'ਮਾਸੀ' ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੇ ਫ਼ਰਕ ਦਾ ਪਤਾ!!
……
ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕੋਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਮਨ 'ਤੇ
ਲਿਖੇ ਤੂੰ ਕਾਲ਼ੇ ਲੇਖ, ਵਿਤਕਰੇ, ਨਫ਼ਰਤਾਂ,
ਨਸਲੀ ਦੰਗੇ ਅਤੇ ਪੱਖਪਾਤ!
'ਆਪਣਿਆਂ' ਨੂੰ 'ਅੱਗੇ' ਰੱਖਣ ਲਈ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਇਨਸਾਨ ਦੀ 'ਪ੍ਰੀਭਾਸ਼ਾ' ਵੀ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤੀ?
ਭੁੱਲ ਗਈ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਤੇਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਵੀ ਪਛਾਣ
ਤੇ ਉਹ ਦਿਲ ਵਿਚ ਘ੍ਰਿਣਾਂ ਬੁੱਕਲ਼ ਚੁੱਕ,
ਆਪਹੁਦਰੇ ਹੋ ਤੁਰੇ!
ਹੁਣ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਲਾਂਭਾ ਕਿਉਂ?
ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਗਿਰੀਵਾਨ 'ਚ
ਨਜ਼ਰ ਮਾਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ!
ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਕ-ਪਵਿੱਤਰ ਮਨ 'ਤੇ
ਜੋ ਤੂੰ ਕਾਲ਼ੇ ਅੱਖਰ ਲਿਖੇ ਨੇ,
ਉਹ 'ਤੈਨੂੰ ਹੀ' ਪੜ੍ਹਨੇ ਪੈਣੇ ਨੇ!
ææਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ,
'ਤਬਾਹੀ' ਹੀ ਨਿਕਲ਼ਦੇ ਨੇ!
…….
ਵਕਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੂੰ ਲੱਖ 'ਹੀਰੋ' ਬਣੇਂ
ਪਰ ਜਿਸ ਦਿਨ 'ਜ਼ੀਰੋ' ਹੋਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ
ਓਸ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਅਖੌਤੀ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪਾਤਰ ਤਾਂ
ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਨਿਕਲ਼ ਗਏ ਹੋਣਗੇ!
ਆਖੀ ਜਿਸ ਦਿਨ 'ਫ਼ਕੀਰ' ਨੇ
ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ 'ਸਲਾਮ'
ਉਸ ਦਿਨ ਤੇਰੇ 'ਆਪਣੇ' ਵੀ ਤੈਨੂੰ,
'ਫ਼ਿੱਕੇ' ਦਿਸਣਗੇ!
…..
ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਦੇ ਵਾਸ ਤਾਂ
ਰੋਹੀ-ਬੀਆਬਾਨਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਮੰਗਲ਼!
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਮਖ਼ਮਲੀ ਗੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਵੀ
ਟੇਕ ਨਹੀਂ ਆਉਣੀ!
ਕਿਉਂਕਿ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਸਿਖਾਇਐ,
ਜੋ ਇੱਟਾਂ-ਵੱਟੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹੇ ਐਂ,
ਉਹ ਤੇਰੇ ਮੱਥੇ ਵਿਚ ਜ਼ਰੂਰ ਮਾਰਨਗੇ
ਤੇ ਕਰਨਗੇ ਤੈਨੂੰ ਲਹੂ-ਲੁਹਾਣ!
ਅਜੇ ਵੀ 'ਮੈਂ-ਮੈਂ' ਦੀ ਰਟ ਤਿਆਗ ਕੇ,
'ਤੂੰ-ਤੂੰ' ਧਾਰ ਲਵੇਂ,
ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਭਲਾ ਹੋ ਸਕਦੈ!
ਤੇਰਾ 'ਹੂ ਕੇਅਰਜ਼'
ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੀ ਅਹਿਮੀਅਤ 'ਤੇ
ਸੱਟ ਮਾਰਦੈ,
ਤੇ ਓਹੋ ਤੇਰਾ ਰਸਤਾ ਤਿਆਗ,
ਅਗਲੇ ਮਾਰਗ ਨਾਲ਼ ਮਸਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ!
…..

ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ

ਇੰਦਰਜੀਤ ਕਾਲਾ ਸੰਘਿਆਂ

ਕੁਝ ਸਵਾਲ ਕਰ ਲਵਾਂ ਹੱਕ ਵਿਚ ਖੜਨ ਵਾਲਿਆ ਨੁੰ

 

ਇੰਦਰਜੀਤ ਕਾਲਾ ਸੰਘਿਆਂ

ਫਿਰ ਪੁਛਾਗਾ ਔਖਤੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਲਿਖ
ਵਰਕੇ ਕਾਲੇ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆ ਨੁੰ
ਪਹਿਲਾ ਕੁਝ ਸਵਾਲ ਕਰ ਲਵਾਂ
ਹੱਕ ਵਿਚ ਖੜਨ ਵਾਲਿਆ ਨੁੰ

ਜਦ ਕੋਈ ਮਿਰਜੇ ਦੀ ਹੇਕ ਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਤਾਰੀਫ਼ ਵਿਚ ਜੋ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਘਰੋ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੇ
ਕਿਉ ਉਸੇ ਮਿਰਜੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਖੜਦੇ ਨੇ ?

ਜਦ ਕਿਸੇ ਦੀ ਧੀ ਮਾਪਿਆ ਤੋ ਚੋਰੀ
ਕਿਸੇ ਨੁੰ ਚੂਰੀਆਂ ਖਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ
ਵਾਰਿਸ ਬਾਰੇ ਖਿਆਲ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਘਰ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਕਿਵੇ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ?

ਮੁਹਬੱਤ ਅਤੇ ਇਸ਼ਕ਼ 'ਤੇ ਜੋ ਨਿੱਤ ਹੀ
ਲੰਬੇ ਚੋੜੇ ਲੈਕਚਰ ਤਕਰੀਰਾਂ ਦਿੰਦੇ ਨੇ
ਜਦ ਆਪਣਿਆ ਦੇ ਹੱਡੀ ਰਚਦੀ ਹੈ
ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਿਉ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ?

ਜੋ ਸੁਧਾਰਵਾਦੀ ਇਸ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਖੜਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰਦੇ ਨੇ
ਜਿਸ ਨੁੰ ਉਹ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਫਿਰ ਕਿਉ ਉਸੇ ਕੋਲੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਡਰਦੇ ਨੇ ?

ਕਿਉ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਔਖਤੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਚੌਧਰੀਆਂ ਦੇ
ਲੰਬਰਦਾਰ ਬਣਨ ਤੇ ਤੁੱਲ ਗਏ ਨੇ
ਮੁਜਰਿਮ ਨਾਲੋ ਸ਼ਹਿ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਵੱਧ ਦੋਸ਼ੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਗੱਲ ਭੁੱਲ ਗਏ ਨੇ

ਲਗਦਾ ਹੈ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਕਰਦਾ
ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੁੰ ਜਚ ਗਈ ਹੈ
ਇਹ ਛਡਣੀ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਔਖੀ ਹੈ
ਕਿਉ ਜੋ ਆਦਤ ਖੂਨ ਵਿਚ ਰਚ ਗਈ ਹੈ

ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਨਹੀ ਦੇਣਗੇ ਮੇਰੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ
ਕਿਉਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾ ਰਖਿਆ ਹੈ ਦੋਗਲੇਪਨ ਦਾ ਨਕਾਬ


ਉਹ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਇਹ ਉਪਦੇਸ਼ਵਾਦ ਲੋਕਾਂ ਨੁੰ ਹੀ ਸਣਾਉਣਗੇ
ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਲਿਖੇ ਹਰਫਾਂ ਤੋ ਮੂੰਹ ਲਕਾਉਣਗੇ
ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸਜਾ ਲਈ ਹੈ ਸੰਪੂਰਣਤਾ ਦੀ ਕਲਗੀ
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਅਧੂਰੇਪਨ ਦੇ ਅਰਥ ਸਮਝਾਉਣਗੇ

ਇੰਦਰਜੀਤ ਕਾਲਾ ਸੰਘਿਆਂ